Verschillen in tekst en inter­pre­tatie van verschil­lende water­nota’s m.b.t. peil­beheer in veen­ge­bieden

In de drie grote ontwerpnota’s met betrekking tot de waterplannen (Nationale Waterplan, het Provinciaal Waterplan Zuid Holland en het Waterbeheersplan 4 van Rijnland) constateerde de Partij voor de Dieren in Rijnland verschil in tekst en interpretatie voor het peilbeheer in veengebieden.

Nationaal Waterplan, pagina 183/184
Voor delen met een sterke bodemdaling is een drooglegging van ca –40 cm gewenst. Voor delen kan dit leiden tot extensivering van het grondgebruik. Extensieve veeteelt met veel ruimte voor weidevogels is hier mogelijk;
In delen met een matige bodemdaling kan een drooglegging van –60 cm worden gehandhaafd;
Er worden geen eisen gesteld aan het waterpeil waar het veenpakket zo dun is dat maatregelen geen effect meer hebben

Provinciaal Waterplan Zuid Holland pagina 85
Het peil in gebieden met een veenbodem mag slechts in gelijke mate verlaagd worden
met de maaivelddaling die in het verleden is opgetreden. Tevens geldt de richtlijn dat de
maximale gebiedsgemiddelde drooglegging (gerekend per peilvak) 60 cm bedraagt.

Citaat WBP 4 pagina 45
Peilbeheer en ontwatering van veengebieden veroorzaakt daling van de bodem en eutrofiëring van de wateren. De huidige kennis is: hoe geringer de drooglegging, hoe geringer de bodemdaling. In de Nota Peilbeheer is daarom conform het beleid van de provincies een maximum gesteld aan de drooglegging voor veenweidegebieden; namelijk 0,60 m. Is de drooglegging nu al geringer dan dient deze niet groter te worden

De PvdD heeft daar vragen over gesteld. Ook heeft de PvdD erop gewezen dat er rapporten zijn, die de schadelijke invloed op flora en fauna van een grote drooglegging (60 cm) (o.a. krabbescheer, zwarte stern en vispopulaties) beschrijven. Gevraagd is of het bestuur deze rapporten kent en onderschrijft, en of de inhoud van de rapporten aanleiding geeft tot wijziging van het beleid.