Visssterfte in het Amster­damse Bos

Indiendatum: jan. 2010
Antwoorddatum: 20 jan. 2010

Antwoord

1. In de winter 2009/2010 is meer dan in voorgaande jaren vissterfte opgetreden. Deze sterfte is te wijten aan een lange periode van vorst, waarbij sneeuw op de toch al ondoorzichtige ijslaag (fondantijs) lag. Onder deze omstandigheden wordt het water onder de ijslaag zuurstofloos, waardoor vissen op termijn sterven, grote vissen zoals brasem en karper worden hierdoor als eerste getroffen. De massale vissterfte in het Amsterdamse Bos is “normaal” te noemen in die zin dat de aantallen en soorten vissen die zijn getroffen overeenkomen met vergelijkbare gebieden in Rijnland.
2. Dat kan niet met zekerheid worden gesteld. In wateren met geringe waterdiepte zal de zuurstof onder het ijs eerder lage waarden bereiken dan in diepere wateren. De Gemeente Amsterdam is verantwoordelijk voor het baggeren van de watergangen in het Amsterdamse Bos.
3. Voorzorgsmaatregelen bestaan uit het op diepte houden van watergangen. Het aanleggen van diepere delen in polderwateren (“overwinteringsputten”) kan een optie zijn. Ook het realiseren van verbindingen met diepere wateren is een mogelijkheid. In ondiepe, geïsoleerde watersystemen zijn er slechts weinig maatregelen te nemen. Veel maatregelen (zoals het maken van kleine wakken of het beluchten van het water onder het ijs) hebben een averechts effect. Sneeuwruimen, het slaan van grote wakken of het doorstromen van het water onder het ijs met zuurstofrijk water kunnen maatregelen zijn die een positief effect hebben op het zuurstofgehalte van het water onder het ijs.