Bestuurs­vragen lood­verlies sport­vissers

Deltares heeft in opdracht van Rijkswaterstaat een onderzoek ingesteld naar emissie van lood door de sportvisserij in Nederland. Het betreft hier een emissie t.g.v. het verlies van vislood door de sportvisserij in zoete en zoute wateren. De resultaten van dit onderzoek staan vermeld in het Deltares rapport van mei 2015.

De bepaling van emissie van lood door de sportvisserij verloopt anders dan de bepaling van de emissies uit andere diffuse bronnen, waar emissies meestal worden bepaald als product van een emissieverklarende variabele en een emissiefactor. De berekeningswijze voor de emissie van vislood in zoete en zoute wateren kan opgedeeld worden in drie stappen:

1. Voor zowel zoet als zout water is de jaarlijkse belasting van het oppervlakte water met vislood geschat.
2. Het vislood komt in vaste fase op de bodem van het oppervlakte water terecht en slechts een deel hiervan corrodeert en komt in oplossing in de waterkolom. Hiertoe is de belasting van vislood omgerekend naar de emissie van lood met behulp van de corrosiesnelheid en een aantal representatieve en zoveel mogelijk realistische aannames voor andere parameters.
3. Het omrekenen van de jaarlijkse loodbelastingen en emissies tot een cumulatief effect: elk jaar komt er opnieuw vislood in het water terecht, maar daarnaast corrodeert er ook nog vislood uit de voorgaande jaren.

Op zoet water is een totaal loodverlies van 54 ton per jaar ingeschat en op zout water is dat 470 ton!

Naar aanleiding van deze schrikbarende cijfers hebben wij bestuursvragen gesteld. Deze hebben wij hieronder weergegeven. De antwoorden van het college plaatsen wij zo spoedig mogelijk.

Bestuursvragen:
Vraag 1. Is het college op de hoogte van het Deltares rapport dat in mei 2015 is verschenen inzake onderzoek naar de emissies van lood door sportvisserij en dat deze emissies geschat worden op 54 ton per jaar voor zoet water en 470 ton voor zout water per jaar?
Vraag 2. Zo ja, heeft het college een plan van aanpak voor deze ernstige verontreiniging? Zo nee, waarom is het college niet op de hoogte van deze ernstige situatie?
Vraag 3. Is het college gezien de ernst van de situatie bereid prioriteit te geven aan deze kwestie? Dit gezien de doelen van de KRW (lood valt onder de prioritaire stoffen van de KRW, Richtlijn 2013/39/EU, CAS nummer: 7439-92-1 en EU nummer: 231-100-4) en vanwege het feit dat vissen (en andere dieren) het lood binnenkrijgen.

Bron: http://www.emissieregistratie.nl/erpubliek/documenten/Water/Factsheets/Nederlands/Gebruik%20van%20lood%20door%20de%20sportvisserij%20Zoet%20en%20Zout.pdf

Antwoorden:

In het rapport “emissie van lood door de sportvisserij in zoete en zoute wateren” (Deltares, 2015) is de hoeveelheid loodverlies door sportvissers geschat. In zoet water verliezen sportvissers jaarlijks 54 ton lood. Door veranderde vismethoden zal het loodverlies in de toekomst toenemen.

Het verloren vislood raakt voor een deel begraven in de waterbodem. Het vislood in de waterbodem corrodeert niet of nauwelijks en vormt daarmee geen directe bedreiging voor de kwaliteit van oppervlaktewater en waterbodem.

Een ander deel van het lood corrodeert onder invloed van zuurstof naar opgelost lood dat in de waterfase terecht komt.

De hoeveelheid lood cumuleert in de waterfase. Jaarlijks komt er nieuw lood bij terwijl het al aanwezige lood verder corrodeert.

In potentie is dit een probleem voor de waterkwaliteit. Rijnland meet de waterkwaliteit regematig (metingen waterbodems bij baggerprojecten, metingen waterkolom oppervlaktewater op reguliere basis), maar daarbij worden geen significante overschrijdingen t.a.v. lood gevonden. Het probleem lijkt in Rijnland daarom mee te vallen. Bovendien is het onderwerp loodverlies door sportvisserij behandeld in de Werkgroep Waterketens en Emissies (WWE) en de Commissie Waterketens en Emissies (CWE) van de Unie van Waterschappen. Het rapport van Deltares is na deze behandeling verschenen. Het college is hiervan niet integraal op de hoogte gebracht.

Er is geen plan van aanpak voor loodverlies naar oppervlaktewater en waterbodem. De situatie wordt door waterschappen niet als ernstig beschouwd aangezien er geen overschrijdingen van lood zijn in de waterbodem of het oppervlaktewater.